İnadına Umut

Renkler uçuşuyor baloncukların içinde. Hayata dair sesler dolanıyor küpeli kulaklarda. Bin bir tonda adımlar vuruluyor dünya pistinde insanlık adına. Yeşermeye çalışan tomurcukları kızıl nehirlere savurmaya çalışıyor birileri. İnadına umuttan yana açılıyor pencerem. Çünkü öldürmekle bitiremeyeceğiniz kadar kalabalığız. Terörün istediği gibi acılarla kıvranan değil renklerimizle kabaran, ışıldayan ve bayramlarımızı, şenliklerimizi, güzelliklerimizi, düğünlerimizi yeryüzü neşesiyle coşturan diri tohumlarımızla duruyoruz karanlığın karşısında. Öfkeniz hayatın diriliği karşısında zayıflayıp kendi karanlığınızda boğulsun. Yeryüzünde insanlık adına alınan nefesler ve renklerini yitirmeden BARIŞ hayaliyle var olmaya edenler olduğu müddetçe sizler ancak kendinizi yok edebilirsiniz.

Güzel günler içimizde. Bizi bekliyorlar, başımızı kaldırıp gökyüzünün sonsuz ufkuna doğru bakışlarımızı salmamızı bekliyorlar. Gece bile süsleriyle duruyor öylece üstümüzde. Bizim yıldızlarımı yoksa salt karanlığımı göreceğimiz içimizdeki dünyanın haline bağlıysa eğer mecburen renklerimizi parlatmamız lazım. Kalabalıklığımızı ve neşemizi tekrar büyütmemiz lazım. İnadına yaşama dört bir elle, saygıyla tutunmamız lazım ki teröre ve onun istediği iklime boyun eğmemiş olalım. Terörün vermek istediği mesajlara ortak olmazsak ( acı, kin, öfke, nefret vb.) onunla en büyük mücadeleyi yapmış olabiliriz ancak. Yok etmeyi veya yok olmasını dilediklerimizi değil var etmeyi ve var oluşların yüceliğini düşleyebilir ve adımlarımızı aydınlığa doğru atabilirsek ancak BARIŞ’ı var edebiliriz.

Anneler bilir bebekleri yeni doğduklarında sanki onlarda yeniden doğmuş gibi hayatı algılamaya başlarlar. Onlarla bütünleşirler. Uykuları bebekleriyle beraber uyurlar, onun yüzündeki her bir kıpırtı bütün evrenlerini kaplar, masumiyetin mırıltıları içinde kaybolup giderler. Onlar için her daim her şeyin en iyisini, güzelini isterler ve yapmaya çalışırlar bu aynı zamanda kendi var oluşlarının da farkına varmalarını sağlar. Ben kendi adıma çocuklarım ve bütün çocuklar için sevgi dolu BARIŞ içinde bir dünyanın var edilmesi gerektiğini düşünüyorum. Geç değil, imkansız değil, birilerinin böyle düşlerde kurması gerekiyor şimdilik sadece. Gecede yıldızları görmeden sadece karanlığın kör edici perdesiyle uğraşmayı bırakıp her birimiz BARIŞ için ne yapabileceğimizi düşünüp birbirimize gülümsemeyi unutmazsak yol alabiliriz diye düşünüyorum. Sevgiyle kalın!