İlerleyen Teknoloji ve Küçülen Dünyanın Karşılaşması

Dünya bizim köy! Klavye sultanlığı bile sona doğru giderken artık dokunmatik krallığıyla her anımız şip şak fotoğraf karelerinin ucuyla ekleniyor dünyaya. Dünya artık parmaklarımızın ucunda dönüyor sanki. Devletler bu durumu daha hızlı anlamalı ve bence insanlara uyum sağlamalı. Yoksa resim paylaşan ve durmadan bir diğeriyle çatışan bir insanlığa doğru evriliyoruz. Teknolojinin ve bu hızın geriye dönmesi imkansız olduğuna göre artık akılcı ve somut çözümler üretmesi gerekenler bir an önce işlerini yapmalı.

  On belki yirmi yıl öncesinden çok daha farklı bir dünyadayız. Biraz eskiyi hatırladığımız da görürüz ki haberdar olduğumuz şeylerin sayısı ne kadar azdı. Belki yaşadığımız mahalle veya sokak, şehir, ülke bunlardan ufak tefek haberimiz olabiliyordu ancak. Şimdi hem dünyanın zenginlikleri hem sefillikleri aynı manzaranın içinde insanların önüne çıkabiliyor. Eskiden annelerimiz bize komşunun oğlunu kızını örnek gösterirlerdi ya artık komşu kim? Bizde en fazla onları ya da arkadaşlarımızı kıskanırdık. Şimdi durum bu kadar da basit değil. 

  İnsanoğlunun en ilkel duygularından biri olan kıskançlığını önemsemeden dünyanın tüm zenginliklerini kendi yoksul yalnızlıklarından izleyenleri unutmamak zorundayız. Çünkü onların, karınları aç iken ve gelecekleri geçmişlerinden beter karanlık iken anlayışlı olmalarını beklemek mümkün değildir artık. Evet, hala onlara sadece seyirci kalabilirsiniz demek komik bir ahmaklıktan başka bir şey olmamalı. 

  Toplumsal eylemleri özellikle gençlerin dünyanın her bir yerinde baskılara ve haksızlığa karşı direnişlerini, yıkımlarını onları anlamadan çözebilecek hiç bir devlet gücü yok gibi görünüyor. Bu Libya, Çin  veya Amerika ve diğerleri hiç fark etmiyor. İktidarlar kendi çocukları tarafından taşlanırken onları yok ederek sorunlarını çözemezler. Anneler çocuklarını yaşatmak için artık, Baltimore'daki bir anne gibi tokatlayarak evlerine götürmek zorunda kalıyorlarsa kopuş büyük demektir. Birbirimizi anlamaya ve samimiyete daha fazla ihtiyacımız olduğu zamanlardayız. Bu yüzden bu küçük mavi köyde biraz daha fazla huzurla yaşamak için sevgi, barış ve anlayış üzerine daha fazla paylaşımlarda bulunmalıyız. Yaşlı dünyanın sakinleri sevgi ve özlemle selamlıyorum sizi.